บันทึกการเรียนครั้งที่ 5
วันอังคารที่ 10 กุมพาพันธ์ 2558
กิจกรรม สเก็ตภาพจากมือ 
ข้อคิดจากกิจกรรมนี้คือ การที่เราจำแล้วนำไปบันทึก เราอาจจะทำได้ไม่หมด อาจจะมีการแต่งเติมไปบ้าง ดังนั้นการจดพฤติกรรมเด็ก ควรจดตอนนั้นเลย และควรมองเด็กพิเศษเป็นคนๆไป
การสอนเด็กพิเศษและเด็กปกติ ทักษะของครูและทัศนะคติ
- ครูต้องมองเด็กในภาพรวม มองเด็กให้เท่าเทียมกัน
การฝึกเพิ่มเติม - อบรมระยะสั้น , สัมมนา
- สื่อต่างๆ - เว็ป
- โทรทัศน์ครู เป็นต้น
การเข้าใจภาวะปกติ - เด็กมักคล้ายคลึงกันมากกว่าแตกต่าง
- ครูต้องเรียนรู้ , มีปฏิสัมพันธ์กับเด็กปกตอและเด็กพิเศษ
- รู้จักเด็กแต่ละคน
- มองให้เด็กเป็นเด็ก
การคัดแยกเด็กที่มีพัฒนาการช้า - เข้าใจพัฒนาการของเด็ก มองเห็นความแตกต่างของเด็ก
ความพร้อมของเด็ก - วุฒิภาวะ
- แรงจูงใจ
- โอกาส
การสอนโดยบังเอิญ - เด็กเป็นฝ่ายเริ่ม
- เด็กเข้าหาครูมากทำให้มีโอกาสสอนขึ้นมากเท่านั้น
- พร้อมจะพบเด็กเสมอ
- มีความสนใจเด็ก
- มีความรู้สึกดีต่อเด็ก
- มีอุปกรณ์กิจกรรมล่อใจเด็ก
- มีความตั้งใจจะช่วยให้เด็กแต่คนละได้เรียนรู้
- ใช้เวลาติดต่อไม่นาน
- ทำให้เป็นเรื่องสนุกสนาน
อุปกรณ์ - มีลักษณะง่ายๆ
- ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง
- เด็กพิเศษได้เรียนรู้และเลียนแบบเด็กปกติ
- เด็กปกติให้ความช่วยเหลือเด็กพิเศษ
ตารางประจำวัน - เด็กพิเศษไม่ยอมรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ
- กิจกรรมเด็กต้องคาดเดาได้
- เด็กจะรู้สึกปลอดภัยและมั่นใจ
-สลับกิจกรรมที่อยู่เงียบๆกับที่เคลื่อนไหวมากๆ
- คำนึงถึงความพอเหมาะของเวลา
ทัศนะคติของครู ความยืดยุ่น
- แก้แผนการสอนให้เหมาะกับสถานการณ์
- ยอมรับขอบเขตความสามารถของเด็ก
- ครูต้องตอบสนองต่อเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กแต่ละคน
การใช้สหวิทยาการ - ใจกว้างต่อคำคำแนะนำของบุคคลในอาชีพอื่นๆ
- สร้างความสัมพันธ์ระหว่างการบำบัดกับกิจกรรมในห้องเรียน
การเปลี่ยแปลงพฤติกรรมและการเรียนรู้ เด็กทุกคนสอนได้
- เด็กเรียนไม่ได้เพราะไร้ความสามารถ
- เด็กเรียนไม่ได้เพราะขาดโอกาส
เทคนิคการให้แรงเสริม แรงเสริมทางสังคมจากผู้ใหญ่
- ความสนใจของผู้ใหญ่นั้นสำคัญมาก
- มีแนมโน้มจะเพิ่มพฤติกรรมที่ดีของเด็ก และมักเป็นผลในทันที
- หากผู้ใหญ่ไม่สนในพฤติกรรมที่ดีนั้นๆ ก็จะลดลงและหายไป
วิธีการแสดงออกถึงแรงเสริมจากผู้ใหญ่ - ตอบสนองด้วยวาจา
- การยืนหรือนั่งใกล้เด็ก
- พยักหน้ารับ ยิ้ม ฟัง
- สัมผัสทางกาย
- ให้ความช่วยเหลือ , ร่วมทำกิจกรรมกับเด็ก
หลักการให้แรงเสริมในเด็กปฐมวัย - ให้แรงเสริมทันทีเมื่อมีพฤติกรรมอันพึงประสงค์
-ครูต้องไม่สนใจทันทีและทุกครั้งที่เด็กแสดงพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์
- ครูให้ความสนใจเด็กเท่าที่เด็กมีพฤติกรรมที่พึงประสงค์
การแนะนำหรือบอกบท - ย่องาน
- ลำดับความยากง่ายของงาน
- การลำดับงานเป็นการเสริมแรงเพื่อให้เด็กค่อยๆก้าวไปสู่ความสำเร็จ
- การบอกบทจะค่อยๆน้อยลงตามลำดับ
ขั้นตอนการให้แรงเสริม - สังเกตและกำหนดจุดมุ่งหมาย
- วิเคราะห์งาน กำหนดจุดย่อยๆของงานแต่ละชิ้น
- สอนจากง่ายไปยาก
- ให้แรงเสริมเมื่อเด็กทำได้ พรือเมื่อเด็กพยายามอย่างเหมาะสม
- ลดการบอกบท เมื่อเด็กเรียนรู้ที่จะก้าวขั้นต่อไป
- ให้แรงเสริมเฉพาะพฤติกรรมที่ใกล้เคียงกับเป้าหมายที่สุด
- ทีละขั้น ไม่เร่งรัด
- ไม่ดุหรือตี
การกำหนดเวลา - จำนวนและความถี่ของแรงเสริมที่ให้กับพฤติกรรมการเรียนรู้ของเด็กต้องมีความเหมาะสม
ความต่อเนื่อง - พฤติกรรมทุกๆอย่างในชีวิตประจำวันต่อเนื่องกันระหว่างพฤติกรรมย่อยๆ หลายๆอย่างรวมกัน
- การเข้าห้องน้ำ การนอนพักผ่อน การหยิบและเก็บของ การกลับบ้าน
- สอนแบบก้าวไปข้างหน้า หรือย้อนมาจากข้างหลัง
การลดหรือ หยุดแรงเสริม - ครูงดเสริมแรงกับเด็กที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม
- ทำอย่างอื่นและไม่สนใจเด็ก
- เอาอุปกรณ์หรือของเล่นออกไปจากเด็ก
- เอาเด็กออกจากของเล่น
ความคงเส้นคงวา - ครูต้องเสมอต้นเสมอปลายกับเด็ก
ประเมินการเรียนการสอน ประเมินตนเอง : เข้าเรียนตรงเวลา แต่งกายเรียบร้อย ตั้งใจเรียน ตั้งใจตอบคำถาม จดเนื้อหาเพิ่มเติม
ให้ความร่วมมือในการร้องเพลง
ประเมินเพื่อน : มาเรียนตรงเวลา แต่งกายถูกระเบียบ ให้ความร่วมมือในการเรียน ไม่คุยเสียงดัง ตั้งใจจดบันทึกและร้องเพลง
ประเมินอาจารย์ : มาสอนตรงเวลา แต่งกายสุภาพ ตั้งใจสอน ให้คำแนะนำที่ดี อธิบายเนื้อหาได้อย่างเข้าใจ มีการนำตัวอย่างมาเล่าให้ฟัง สอนร้องเพลง บอกเทคนิคต่างๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น